کشور کره و تکوان -دو

جغرافیا کشور کره جنوبی:

شبه جزیره کره در شرق آسیا در مدار 33 درجه و 43 دیقه قرار دارد. در شمال، رودهای یالو و تومن این شبه جزیره را از منچوری و سیبری جدا میکند. طول شبه جزیره از شمال به جنوب حدود 1100 کیلومتر و فاصله شرق تا غرب آن از 200 تا 230 کیلومتر وسعت دارد.کره جنوبی با مساحت 758 کیلومتر مربع کمی کمتر از کره شمالی وسعت دارد.

مردم کره:

کره ای ها از نوادگان تونگوس ها هستند که چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح از منچوری و سیبری به شبه چزیره کره کوچ کردند.آنها از طریق شکار و ماهی گیری در سواحل رودخانه ها زندگی خود را میگذراندند این مردم انواع سختی ها را مانند گرسنگی، بیماری، فقر و بحران های سیاسی ، حملات اقوام بزرگ مانند مغول ها را با ویرانی ، اسارت و استعمار تجربه کردند.

آنها با هنر ، ادب و فلسفه بودا و کنفوسیس آشنا بودند. مردم کره عاشق موسیقی ، رقص و شعر بودند و مصمم هستند که هیچ گاه اجازه ندهند فرزندانشان با تیره روزی و بدبختی های داخلی روبه رو شوند و اینکه سعی داند به جهان مدرن گام نهاده و با الهام از عظمت گذشته، اینده درخشانی را به دست آورند.

ورزش تکوان- دو یکی از ورزش های باستانی است که توانسته است حس وحدت و یگانگی را در مردم کره به وجود آورد. شهامت، متانت، حس همکاری، وطن پرستی از جمله بازتاب های تکواندو نزد این ملت است.

ادبیات و فرهنگ کره:

قبل از قرن 20 میلادی ادبیات کره با حروف الفبای چینی نوشته میشد. اولین اثر ادبی به دست آمده شعری است که پادشاه یوری(امپراتوری گوگوریو) در سال 11 قبل از میلاد سروده است. در قرن ششم ، دانشمندی به نام سول چونگ خط مخصوص کره را ابداع کرد. توسط این خط تمام حروف الفبای چینی به حروف مخصوص کره ای مبدل گردید. در همان زمان حماسه کره ای به اسم هیانگا سروده شد.حماسه سرایان هیانگا به مدح و توصیف بودا پرداخته بودند. کتاب های معروف سه پادشاهی باستان کره(گوگوریو، سیلا وپک جه) از راهب بزرگ ایلیون با همین خط مخصوص در قرن های یازدم تا سیزدهم نگاشته شده است.

 هنر چاپ در کره، قدیمی تر از هنر چاپ گوتنبرگ آلمان است.تعداد کتب هنری و تاریخی ، اساطیر مذهبی، قوانین دولتی و موسیقی در یک دایره المعارف به چاپ رسیده است که گویا عظمت ادبی آن دوره میباشد.

در سال 1446 میلادی، خرئف الفبای مدرن تری توسط پادشاه هانگول به وجود آمد که در آن 24 حرف وجود داشت و بر اساس زبان و تلفظ های آن دوره تنظیم گردیده بود. دانشمندان جهان معتقدند که آن خط کاملترین خط در جهان است. بهترین شعر کره ای به نام سی جو باهمین خط سروده شده است.

یکی از آثار تاریخی و ادبی کره به نام تائی جانگ یونگ که به دستور یکی از پادشاهان کوریو در سال 1251 میلادی تنظیم شده، اثری است که با 81258 حرف چینی نوشته شده که در اروپا به نام تری پیتا کاکوریانا معروف است.تعلیمات بودا در این کتاب آمده است این کتاب را معمولا به عنوان کامل ترین اثر ادبی و تاریخی آن دوره معرفی مینمایند و آن را در معبد بودایی شهر تائیگو نگهداری میکنند.

مذاهب کره:

 تمام مذاهب دنیا ار جمله بودا، کنفوسیوس، مسیحیت، اسلام ، چوندوگیو و شامائیسم در کره وجود دارند. قدیمی تریم مذهب آن شامائیسم است که بر این عقیده استوار است: دنیا در تصرف ارواح نامرئی قرار دارد و این ارواح هستند که زندگی روزانه انسان را تحت کنترل و نظارت دارند.مراسم این مذهب برای افراد عادی و مردم غیر شامان مجاز نیست. از بین دیگر، مذهب بودا را کره ای ها از همه بیشتر مورد استقبال قرار داده اند.

اسلام در کره:

طبق تحقیقات به عمل آمده از سوابق تاریخی که به قرن ها پیش میرسد، در زمان پادشاهی کوریو( 918 تا 1392 میلای) مسلمانان پا به این شبه جزیره گذاشتند، اما هیچ گونه تبلیغی برای اسلام انجام ندادند. طبق مدارک تائید شده ، اولین گروه از سربازان ترک بودند که در کره به تبلیغ اسلام پرداختند. این سربازان در جنگ کره در سال 1950 تا1953 شرکت داشتند و عضو نیروهای سازمان ملل بودند که علیه کمونیسم میجنگیدند. در آن زمان امام و پیش نماز سربازان که پشت سر او نماز میخواندند برای اولین بار مسجدی موقت را بر پا داشت. به دنبال پایان چنگ ، فدراسیون مسلمانان کره تاسیس شد که هدف اصلی آن ترویج اسلام بود. این فدراسیون از طریق جمع آوری کمک های مالی از مسلمانان توانست یک مسجد بسازد. رهبران کشور های اسلامی پس از اشاعه اسلام در کره به این کشور مسافرت کردند و در شناساندن اسلام نقش موثری ایفا کردند.

هنر رزمی و تکوان- دو:

آنچه مسلم است هنر های رزمی به قدمت تاریخ و با زندگی انسان همراه بوده و از اندیشه های فلسفی و مذهبی او تاثیر گرفته است. قبل از آغاز تمدن بشر، حرکاتی مانند لگد زدن، ضربه زدن با دست، هل دادن و کشیدن جزء اعمال اصلی و ذاتی انسان محسوب میشده و امروز در هنر های رزمی به صورت تکامل یافته همان حرکات اولیه کاربرد پیدا کرده است. ورزش در آن دوران با مراسم مذهبی بین اقوام مختلف مرسوم بوده است و از آثار به جامانده ، پیدا است که منشاء  هنر های رزمی از آسیا سرچشمه گرفته است.

استادان هنر های رزمی ، اندوخته ها و یافته های خود را به آسانی آشکار نمیکردند مگر به افراد منتخب که به حفظ رازداری سوگند یاد میکردند. با توجه به تحقیق های زیادی که راجع به ریشه های هنر های رزمی شده، هنر رزمی کره با نام کوان بوپ 120 سال قبل از پیدایش کاراته ی ژاپنی به وجود آمده است. این هنر رزمی کره ای ، دارای مختصات هنر های رزمی کمپو است. این نظریه بر اساس کتابی است که در سال 1790 چاپ شده است و تکنیک های مقدماتی کوان بوپ را نشان میدهد.

تکوان – دو در دوران باستان( سه پادشاهی):

هنر رزمی  دست تو دست در دوران پادشاهی سیلا که در سال 57 قبل از میلاد ، در قسمت جنوب شرقی شبه جزیره کره حکومت میکرد و کیونجو پایتخت قدیمی آن محسوب میشد، رایج بوده است. قدیمی ترین معبد بودایی به اسم پول چکا که یکی از هنر های محلی و باستانی که به یادبود عصر طلایی هنر معروف است در ناحیه کیونجو قرار دارد. امپراتوری سیلا در شرایطی به وجود آمد که هیچ تهدیدی از خارج وجود نداشت. اما بعد ها با تاسیس امپراتوری پک جه درقسمت غربی سرزمین سیلا و تهاجمات کوگوریو از شمال، سیلا را بر مسلح کردن خودبه هنر های رزمی ترغیب نمود. حکومت سیلا کوچکترین حکومت آن زمان بود اما حکمرانان سیلا توانستند حکومت های گوگوریو و پک جه را تسخیر کنند و یک حکومت مشترک و متحد به وجود اورند. با آغاز این حکومت ، عصر جدیدی از فرهنگ و هنر در کره به وجود آمد. علوم و فنونی مانند معماری ، مجسمه سازی، نقاشی، کاشی کاری، ستاره شناسی، پزشکی و ادبیات در آن زمان ، پیشرفته بود و آثار آن اخیرا در حفاری های کیونجو پایتخت سیلا کشف شده است.

گوگوریو:

مردم گوگوریو در سال 37 قبل از میلاد در شمال کنار رودخانه یالو می زیستند. گوگوریو چون همیشه در محاصره قبایل هان چین قدیم قرار داشت، هسته چنگ جویانی را به نام سون به پایگذاری کرد.آنها پیوسته در تلاش بودند تا بتوانند یک دولت مرکزی را تاسیس کنند سون معنی مردانی را میدهد که هیچ گاه به دشمن پشت نمیکنند و مردان باضیلتی هستند که در جنگ عقب نشینی نمیکنند. آنها در زمان صلح برای ساختن جاده ها  و قلعه ها شرکت داشتند و تلاش خود را وقف بهبود جامعه میکردند. جومونگ سلطان و موسس این قبیله بود و از جمله مردان سون به به شمار میرفت. آنها هر سال در دهم مارس در محلی خاص برای انجام مراسم مذهبی جمع میشدند و از مراسم رقص با شمشیر، تیراندازی، سواری و نمایش سوباک لذت میبردند. سوباک یکی از معروف ترین مسابقات رزمی گوگوریو بوده است . سوباک همان تکیون ، پایه و اساس هنر های رزمی بوده است.

هنر های باستانی و رزمی کره در مقاطع مختلف این سرزمین با نام های متعددی معرفی شده اند. هوارانگ دو ، سوبک دو ، و بالاخره تکوان- دو از جمله این نام ها بوده است.

هوارانگ دو در سیلا، سوباک دو در گوگوریو و تکیون هم تا قبل از جنگ جهانی دوم هنر رزمی کره محسوب میشد.تکوان –دو بعد از جنگ جهانی دوم به جای تکیون نام گذاری شد.

سوباک دو از مردمی ترین آداب مذهبی بوده که در دوران گوگوریو انجام میشد. در معبد سوکورام در شهر کیونگ جو تندیس دو راهب بودایی در حال اجرایی تکنیک کومگانگ مالی دیده میشود که سند محکمی بر وجود هنرهای رزمی در آن زمان است.

پک جه:

امپراطوری پک جه تا سال 660 میلادی در قسمت غربی سرزمین سیلا ادامه داشت. این حکومت به شدت تحت تاثیر فرهنگ و تمدن چین قرار داشت. ژاپنی ها عقیده داشتند که حکومت پک جه معدن طلا  نقره ای داشته است. آنان علوم تاریخ، ستاره شناسی، پزشکی، جغرافیا، موسیقی و فلز کاری را به ژاپنی ها یاد دادند و مردم ژاپن به شدت تحت تاثیر فرهنگ و تمدن آنان قرار داشتند.

سیلا:

امپراطوری سیلا ، همسایه امپراطوری گوگوریو، پک جه و گایا بوده و قدیمی ترین امپراطوری در میان سو امپراطوری محسوب میشود.این امپراطوری در سال 57 پیش از میلاد تاسیس شد و در سال 935 میلادی سقوط کرد. امپراطوری سیلا در سال 414 تسلیم گوگوریو شد و 150 سال بعد، گایا را تصرف کرد و در سال 662 میلادی ، باکمک امپراطوری تانگ ، پک جه را تصرف نمود و 6 سال بعد،گوگوریو را هم تصرف کرد. پس از آن امپراطوری تانگ را شکست داد و چینی ها را از کره بیرون کرد. حدود 300 سال بعد، سیلا سقوط کرد و با سقوط این امپراطوری ، اخرین امپراطوری از سه امپراطوری کره از هم فروپاشید.

تکوان –دو در قرون وسطی:

 قوم کوریو از سال 918 تا 1392 میلادی ، بعد از سیلا در شبه جزیره کره حکومت کرده و تکیون را به صورت سیستماتیک و قانون مند گسترش داد. در ارتش یک سری تکنیک هایی گرد آوری شده بود که میتوانست در کاربرد های جنگی سربازان بسیار مفید باشد. در زمان پادشاهی کوریو غیرت ملی و توانایی های رزمی شرط مهمی برای نظامی شدن بود و اکثر نظامیان با دانستن تکنیک های تکیون امکان ارتقای درجه پیدا میکردند . در این زمان بود که قوانین داوری با شکل قدیمی تکیون ، سوباک وضع گردید. تمرینات مخصوصی به نام اوبیونگ سوباک هویی یا بازی تکیون پنج سرباز به وجود آمد تا در کادر رسمی مورد استفاده قرار گیرد.در زمان پادشاهی وانگ کن فرمانروای واحد در شبه جزیره کره تشکیل شد و نام خود را کوریو گذاشت تا این که قوم مغول این کشور را تصرف کرد و به دنبال آن آئین کنفوسیوس در کره رواج یافت. با اشغال کره توسط مغول ها کوریو، طعم تلخ ویرانی ، تیگی و اسارت را تجربه کردند در سال 1260 میلادی حکومت مغولان با یایمردی قوم کوریو پایان یافت و توانستند مغولان را از شبه جزیره بیرون کنند و حکومت کوریو دوباره برقرار گردید. پیروان کنفوسیوس به تدریج در دستگاه های دولتی راه یافتند و سرانجام در سال 1392 میلادی حکومت ژنرال یی سونگ کی به حکومت کوریو پایان داد.

تکوان –دو در عصر جدید:

 سرزمین کره، چوسان تحت حکومت یی از سال 1392 تا 1910 همزمان با سلطه امپراطوری ژاپن و قوانین استعماری آن دچار چالش های فراوان بود. ژنرال یی سونگ یی با شهامت و جرات فوق العاده در مقابل چینی ها و مغول ها مقاومت کرد و حکومت یی را بنیان گذاری نمود و با لقب تای چی معرفی شد. او تغییرات زیادی به وجود اورد و پایتخت کشور را به شهر یانگ، سئول منتقل کرد و روابط بسیار دوستانه ای با چین بنیان نهاد سران حکومت یی در پی آن بودند که عقاید مذهب کنفوسیوس را به نفع خود تفسیر نمایند. همین امر باعث شد که حکومت یی بعد از حکومت یک صد ساله وارد عصر جنگ خونین داخلی شود. در چنین شرایطی بود که ارتش ژاپن به رهبری تویوتومی هیدویوشی در سال 1526 به کره حمله کرد و پایتخت کشور توسط سربازان ژاپنی تسخیر شد ولی این اشغال چند روزی بیشتر دوام نیاورد و دریاسالار یی سن مین با اولین ناوگان فولادی، ژاپنی ها را شکست داد ولی ژاپن توانست در سال 1910 رسما کره را به اشغال خود در آورد. همزمان با سلطه امپراطوری ژاپن و قوانین استعماری آن بعضی از نویسندگان کره ایی مانند شین چه هو و چون نام سان پیرامون تکوان – دو تحقیقات وسیعی داشتند. علی رغم جلوگیری دولت ژاپن از تمام بازی های سنتی و عقیم کردن کردم از فرهنگ اصیل خود، فنون رزمی تکیون باسوباک توسط استادان کره ای به طور مخفیانه تعلیم داده میشد.

در سال 1919 به دنبال مرگ آخرین امپراطور کره، یک گرده همایی عظیم با شرکت دومیلیون نفر در سئول برگزار شد که طی آن کره ای ها خواستار استقلال شدند. در این گردهمایی برخورد های خونینی میان قوای اشغالگر ژاپن و مردم کره صورت گرفت که منجر به قتل و کشتار و دستگیری هزاران نفر شد. ژاپن همچنان به غارت و تاراج این سرزمین ادامه می داد تا اینکه در زمان جنگ جهانی دوم پایه های نفوذ ژاپن در کره به سستی گرایید و دولت های امریکا ، چین و انگلیس به مردم کره وعده استقلال دادند.در فوریه 1945 در کنفرانس بین المللی یالتا و پوتسدام ، کره به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد. قسمت شمالی به اتحاد جماهیر شوروی و قسمت جنوبی به اشغال ایالات متحده امریکا در آمد. مدار 38 درجه جغرافیا به عنوان مرز دو کره تعیین گردید و در سال 1949 تقسیم دو کره رسمیت یافت.

تکوان –دو یا تکیون:

تکیون نام اخرین ورزش باستانی کره است که بعد از آن از سوباک تا آنجه پیشرفت که این ورزش از موارد امتحانی ورود دانشجویان به دانشکده افسری شد و در ارتش یک سری تکنیک هایی گرد آوری شد که میتوانست کاربرد جنگی سربازان را بالا ببرند تا آنجا که کسب این توانایی های رزمی ، یک شرط برای نظامی شدن ، شد و بیشتر نظامیان با آموختن فنون تکیون امکان ارتقای درجه پیدا میکردند. استادان بزگ تکیون آقایان: سونگ تو ک کی و سین هان سونگ چنین عقیده دارند که بین تکیون و مبارزات مسابقاتی تکواندو بسیار تفاوت است. استفاده از دست ها و پاها ی برهنه یا پشت پا زدن و سرنگون کردن حریف از خصوصیات ویژه تکیون بود. مسابقه در زمینی به مساحت 70 متر انچام میگرفت و زمانی گروه یا تیمی برنده میشد که یکی از گرو ها دروازه حریف را پشت سر هم بر زمین می انداخت . مبارزان مردانه مبارزه میکردند و از تکنیک های خطر ناک استفاده نمیکردند پرتاب حریف به زمین، پاقفل کردن و سد کردن ضربات پای حریف، کنیک های مبارزه ای تکیون بود. هل دادن و ضربه زدن با دست و کشیدن حریف به منظور به هم زدن تعادل او از دیگر تکنیک های رایج در مسابقات تکیون به حساب می امد.

درباره این ورزش باستانی میگوند یک مبارز مبتدی ساق های حریفش را لگد میزند و یک هنر آموز ماهر، شانه های حریف را نشانه میگیرد و استاد واقعی تکیون بالا میپرد و کاکل حریف را میزند . تکیون چیزی بالاتر از روش های مهارتی پیروز شدن بر حریف است . انظباط فردی ، ایثار و جوانمردی از خصوصیات هنر آموزان تکیون بوده است. در تاریخ کوریو آمده است که در مسابقات تکیون قهرمانی به نام لی یی مین مشتی بر ستون خانه ای زد که تعدادی از تیر های سقف تکان خورد. مبارز تکیون قادر بود مشتش را در داخل دیوارگلی فرو برد. پادشاهان چون  علاقه خاصی به هنر های رزمی داشتند، این ورزش را برای نظامیان اجباری نمودند. تکیون در میان مردن از اعتبار خاصی برخوردار بود و مسابقاتش در زمانی که پادشاه برای بازدید از شهر ها حضور داشت برگزار میشد.